دیدنیها

پلاتین یکی از عنصرهای شیمیایی و از فلزات است. عدد اتمی آن ۷۸ و نشانه اختصاری آن Pt است.

از برخی از ترکیب‌های پلاتین برای درمان سرطان استفاده می‌شود. پلاتین به عنوان فلز خطر جدی برای انسان ندارد، اما نمک‌های پلاتین خطراتی از قبیل دگرگونی ژنتیکی، سرطان، حساسیت‌های پوستی، تخریب ارگانهای بدن مانند معده، کلیه و مغز استخوان و سیستم شنوایی دارد.

متیل آمفتامین، که در بازار سیاه بنام «شیشه» معروف است، نام یک ماده روان گردان است. این ماده محرک اعصاب است. مت‌آمفتامین با تاثیر مستقیم بر مکانیسم‌های مغز شادی و هیجان در فرد ایجاد می‌کند. مت‌آمفتامین همچنین باعث اختلال شدید در خواب و یا بی‌خوابی شدید می‌شود. مصرف کننده دچار بی‌اشتهایی شدید شده و ساعت‌ها و حتی تا روزها اشتها به غذا ندارد. در عین حال این ماده باعث تشنگی می‌شود و مصرف کننده مجبور است مقدار زیادی آب بنوشد.

هروئین یا دی استیل مرفین ماده مخدری از مشتقات مرفین و شدیداً اعتیادآور است. خرید، فروش و تملک این ماده تقریباً در همه کشورهای دنیا غیرقانونی است. هروئین در ایران به اسامی عامیانه گَرد و دَوا هم خوانده می‌شود. مصرف هروئین به سه شیوهٔ کشیدن، تزریق و تو دماغی می‌باشد.

کوکایین آلکالوییدی است که از برگ‌های درخت کوکا استخراج می‌شود. این ماده به صورت منشورهای کوچک متبلور می‌شود و بسیار کم در آب محلول است ولی در الکل و اتر کاملاً حل می‌شود.

برگ گیاه اریتروکسیلون کوکا(Erythroxylon coca) از دوران باستان در آمریکای جنوبی برای مراسم مذهبی، جادوئی، اجتماعی، شادی آوری و پزشکی (اغلب به طور قابل توجهی برای افزایش تحمل، بالا بردن احساس خوب شدن، کم کردن خستگی و بالا بردن قوای جسمی، ایجاد سرخوشی و کم کردن گرسنگی)مصرف می شد.

ال اس دی با نام شیمیایی اسید لیزرجیک دی اتیل آمید دارویی است که از قارچی انگلیسی به نام ارگوت که بر روی گیاه چاودار زندگی می کند، به دست می آید. اولین بار در سال ۱۹۳۸ توسط یک شیمیدان سوئیسی به نام آلبرت هوفمن که به امید دست یافتن به دارویی جدید، انواع ترکیبات ارگوت را آزمایش می کرد، ساخته شد. اما خواص آن تا زمانی که دکتر مذکور خود شخصاً آن را مصرف نکرده بود، کشف نشد. تجربیات دکتر هافمن هنگام مصرف این ماده در دفترچه یادداشت او به ثبت رسیده است. دهه ۱۹۶۰ زمان افول مصرف این ماده بود. اما بعدها گروه هیپی در امریکا مصرف آن را باب کردند. امروزه ال اس دی مصرف پزشکی ندارد. تا به امروز ال اس دی تنها مواد مخدری بوده است که مصرف آن مستقیما باعث مرگ شخص نشده و کشته نداده است.

پلوتونیوم یک عنصر شیمیایی رادیواکتیو و فلزی است که نماد آن Pu و عدد اتمی آن ۹۴ می‌باشد. وزن اتمی این عنصر ۲۴۴٫۰۶ بوده و چگالی آن ۱۹٫۸۰۰ kg/m۳ می‌باشد.

پلوتونیوم در سال ۱۹۴۰ توسط دکتر GlennT.Seaborg، Edwin McMillan, Kennedy و Wahl از طریق بمباران دوترونی اورانیوم در سیکلوترون (شتاب‌دهنده ذرات مدور) Berkeley Radiation Laboratory دانشگاه کالیفرنیا برکلی کشف شد. اما این کشف تا مدتها سری باقی ماند. این عنصر با توجه به کشف سیاره پلوتو که درست بعد از نپتون کشف شد، پلوتونیوم نام گرفت.(پلوتون در منظومه شمسی بعد از نپتون قرار دارد).

تریتیوم (به انگلیسی: Tritium) به ایزوتوپی از هیدروژن می‌گویند که عدد جرمی در آن ۳ است یعنی ۱ پروتون و دو نوترون که طبق قاعده پاولی باید رادیواکتیو باشد و همین طور نیز هست، بیشتر برای ساخت موادی که از خود نور منتشر می‌کنند بکار برده می‌شود.

نیمه عمرش ۸±۴۵۰۰ روز و جرمش ۳٫۰۱۶۰۴۹۲ واحد اتمی است .

اَلماس یکی از سنگ‌های قیمتی و یکی از آلوتروپ‌های کربن است که در فشارهای بالا پایدار است. آلوتروپ دیگر کربن گرافیت نام دارد.

الماس در حالت پایدار دارای ساختار بلندروی (مکعبی) است. الماس ساختار منشوری نیز دارد که این ساختار بصورت شبه‌پایدار در طبیعت به صورت کانی لونسدالنیت وجود دارد.

کالیفرنیوم(Californium) از عنصرهای شیمیایی جدول تناوبی است. نشانه کوتاه آن Cf و عدد اتمی آن ۹۸ است.

پادماده(به انگلیسی: Antimatter) مانند ماده از ذراتی به نام ضدذره تشکیل شده‌است، که با ذرات معمولی فرق دارند. در ضد ماده بار هسته منفی و بار ذرات مداری مثبت است که معکوس ماده‌است.

به عنوان مثال ذره‌ای به نام پوزیترون وجود دارد که تمام ویژگی‌هایش به جز بار الکتریکی مشابه الکترون است. پوزیترون حامل بار مثبت است در حالی که بار الکترون منفی است. (البته نباید پوزیترون را با ذره باردار مثبت دیگر، یعنی پروتون، اشتباه گرفت. پروتون تقریباً ۲۰۰۰ بار سنگین تر از الکترون است. به علاوه پروتون دارای زیر ساختارهایی است به نام کوارک. از طرف دیگر، پوزیترون هم جرم الکترون است و تا آنجا که می‌دانیم پوزیترون و الکترون هیچ کدام دارای زیر ساختار نیستند.) فیزیکدانان ذرات، پوزیترون را پادماده الکترون می‌دانند.

در برخورد انرژی بالا، بخشی از انرژی جنبشی به ماده تبدیل می‌شود و می‌توان با انتخاب مناسب ذرات برخورد کننده، پادذرات را تولید کرد.

به دلایلی که خیلی روشن نیست، عدم تقارن عظیمی بین ماده و پادماده عالم اطراف ما وجود دارد. به بیان ساده تر، مقدار زیادی ماده می‌بینیم ولی هیچ پادماده قابل توجهی مشاهده نمی‌شود.